ocean breeze

Het is nu wel erg lang geleden dat we weer iets van ons hebben laten horen. We hebben vijf maanden op de Canarische Eilanden doorgebracht. Veel mensen leren kennen, we werden zelfs door de bewoners begroet en maakten een praatje. Verhalen uitgewisseld, Mooie plaatsen bezocht, strandwandelingen gemaakt.

Vrienden van ons Dirk en Huub

Dolle pret

Laura, een oud collega, en haar man Bas zijn nog een paar dagen bij ons aan boord gekomen en waarmee we een ontzettend gezellige tijd hebben gehad. Ondermeer he gezellige jaarlijkse Gaypride , dat twee keer per jaar wordt georganiseerd. Dus verveeld hebben we ons beslist niet.

Bovendien moesten we ook wachten tot 15 november voordat het orkaanseizoen voorbij was om verder te varen.

14 November is een vriendin van ons, Mélanie, aan boord gekomen om gezellig met ons mee te varen richting de Kaapverden. Een tocht van 850 mijl (een zeemijl is 1852 meter).

Op 18 november 2019 zijn we rond het middaguur vertrokken richting de Kaapverden. Eerst lekker uitgeslapen en de wind was goed om te zeilen. Ik zit dit stukje nu te schrijven tijdens mijn wachtje van 01.00 uur tot 04.00 uur. Ad en Mélanie slapen. We draaien wachtjes van 3 uren en overdag proberen we zoveel mogelijk het normale ritme te houden en lekker te relaxen. We hebben af en toe iets te weinig wind, maar lekker rustig beginnen is ook niet verkeerd. Weer even wennen aan de zeegang en de boten die we onderweg tegen komen.

De zeeziektepleister achter mijn oor werkt ook perfect. Ik heb er altijd wel een droge mond van maar dat neem ik op de koop toe. Bovendien werken ze 5 á 6 dagen. We hebben achter op het zwemplateau van ons schip een Windpilot stuurinrichting staan. Hier mee kunnen we op de wind sturen zonder dat het stroom kost. Tijdens de wacht van Mélanie in de nacht brak een blok af van deze stuurinrichting waardoor de boot onbestuurbaar werd.

Schipper Ad moest uit bed gehaald worden om dit weer in orde te maken. Midden in de nacht hebben we maar weer de elektrische stuurautomaat aangezet en de volgende morgen een nieuwe bout op het blok van de stuurinrichting gezet.

Op 24 november 2019 komen we na 6 dagen varen aan op het eiland Sal. De zeiltocht is goed gegaan maar het is altijd weer fijn om dan weer land te zien.

We gaan voor anker liggen in een baai met meerdere zeilboten. Ik had niet verwacht dat deze eilanden zo Afrikaans waren. De mensen zijn ontzettend vriendelijk, gastvrij en behulpzaam. In het weekend is er volop muziek en de plaatselijke bevolking komt dan dansen en barbecuen. Iedereen is op straat gezellig bij elkaar.

We zijn nog met een busje het eiland gaan bekijken. Heel veel dor en uitgestrekt gebied. De ressorts zijn erg toeristisch met volop restaurants en souvenierskraampjes en mooie stranden.

’s Morgens kun je hier aan land volop vis kopen van de plaatselijke vissers die ze die nacht gevangen hebben. Netjes schoongemaakt en voor ontzettend weinig geld. Verder heb je wat plaatselijke kleine supermarktjes en winkeltjes. We kopen hier een internetkaart van 11 GB voor 20 euro.

Morgen 28 november 2019 varen we weer naar een volgend eiland, Sa҃o Nicolau. Een tochtje van ongeveer

10 uren.

We waren de volgende dag rond 07.00 uur wakker maar er stond totaal geen wind om te zeilen. Toch maar uit bed gegaan en maar afwachten of er toch nog wat wind kwam. Het is te ver om te motoren.

Even wat gegeten en daarna toch maar besloten om te vertrekken. Wat verder op zee begon de wind wat op te pikken en hadden we een perfect windje om een dagje lekker te zeilen richting Nicolau, koers halve wind windkracht 6. Het is een tocht van ongeveer 10 uren.

Onderweg houden we ons bezig met het knopen van een net voor ons fruit buiten te bewaren. (foto net).

De vislijnen staan ook uit en daarmee vangen we een Mai Mai (foto vis) en later zat er nog een enorme vis aan de haak maar die was zo groot dat we die niet binnen kregen en de dubbele haak was omgebogen. Jammer!!!!

Na ongeveer 10 uren varen kwamen we aan bij de eerste ankerplaats, Porto da Preguiҫa. Het was pikdonker en we vertrouwden deze plaats qua ligging en diepte niet dus besloten we verder te varen naar een grotere ankerplaats, Porto do Tarrafal. Hier zou genoeg ruimte moeten zijn om te ankeren. We kwamen hier midden in de nacht aan en hebben ons anker hier neergelegd en zijn gaan slapen. Het was een lange intensieve zeiltocht.

Morgen maar weer verder kijken.

De volgende morgen zag alles er helemaal anders uit. Het is een grote ankerplaats tussen de bergen, bij een dorpje genaamd Saõ Nicolau

Ad heeft voor het avondeten twee vissen gevangen met een speergun . Verser kan het natuurlijk niet en ook nog alleen maar vangen wat je nodig hebt.

We hebben deze vis klaargemaakt in olie met een sausje van wijnazijn, honing, citroen en allerlei gebakken pitjes.

Het is inmiddels zaterdag 30 november 2019. We zijn met de bijboot naar de kant gevaren, de boot daar weggelegd en met een taxibus vertrokken richting het eiland Brava. (kosten 5 euro retour). We vonden dat we toch wat meer van dit eiland moesten zien.

Onderweg zagen we dat deze kant van het eiland toch meer groen is. Flink uitgestrekt gebied met hier en daar wat huizen tussen de bergen

Rond 15.30 uur waren we weer terug in Porto do Tarrafal. Bij de visafslag nog twee red Snapper vissen gekocht voor een totaalprijs van 2,50 euro. Echt goedkoop!!!

Teruggekomen bij onze bijboot hadden ze weer goed op onze boot gelet. Het is hier de gewoonte dat als je de bijboot op het strand achterlaat één van de jongens die daar rondlopen opdracht geeft om op jouw boot te letten en hem daarvoor ook wat geld te geven.We hoorden wel dat deze jongens wel eens voor problemen zorgen omdat ze teveel geld vragen om op de boot te passen.

Terwijl ik hier zit te schrijven zie ik in het water telkens de kop van een reuzeschildpad boven water komen om even adem te halen. Echt prachtige beesten om te zien.

Zondag 1 december 2019 zijn we weer vertrokken vanaf het eiland Saõ Nicolau richting de stad Mindelo. Een mooi dagtochtje richting de stad van een ander eiland Sao Vincente. We varen aan de wind maar de wind is rustig dus lekker relaxed.

Onderweg zien we opeens water omhoog spuiten van een grote walvis en precies in onze vaarrichting. Wat een immens groot beest en hij gaat ook echt niet opzij. Dus zullen wij van koers moeten veranderen.

Deze walvis ligt op zijn gemak een dutje te doen aan de oppervlakte. En wij varen er op een afstand van 20 meter voorbij.

We zeiden later nog tegen elkaar dat als je dat ‘s nachts hebt je de walvis onmogelijk kunt zien. (Foto Ad telf)

Jammer dat je er niet echt een goede foto van kunt maken.

We komen ongeveer om 15.00 uur aan bij Mindelo en gaan op een grote ankerplaats liggen waar een flink aantal andere zeilboten van verschillende nationaliteiten liggen. Allemaal op weg naar een bestemming ergens ter wereld.

Het eiland heet Sa҃o Vincente met als hoofdstad Mindelo. Deze plaats heeft 70.468 inwoners en is de tweede stad van Kaapverdië. Het is hier nu 27 graden.

We hebben nu al een paar dagen rondgewandeld in de stad. Volop winkeltjes en eettentjes en natuurlijk dagelijks verse vis op de vismarkt, erg goedkoop. We eten regelmatig shasimi en andere soorten vis.

Tot nu toe bevalt deze stad ons prima!!

Komende vrijdag komen Petra en Herman een week bij ons aan boord. Wij hebben deze mensen ontmoet op Gran Canaria. Samen de stad verkennen en er een gezellige tijd van maken.

Op dinsdag zijn we het eiland San Anta҃o gaan bekijken. ’s Morgens om 07.00 uur vertrekken we met de ferry vanuit Mindelo. Dit is wel het mooiste eiland van de Kaapverden. Prachtige landschappen en ruige bergen, ravijnen en tropische valleien. Schitterende om te wandelen en genieten van de kleine dorpjes.

Vorig jaar hebben we al een keer problemen gehad met onze windsensor op de mast. Deze geeft aan waar de wind vandaan komt en de windsnelheid. Ad heeft deze toen aangepast maar sindsdien heeft deze sensor nooit meer de juiste windrichting aan gegeven. Hier in Mindelo kwamen we in een winkel een nieuwe windsensor tegen. Deze hebben we dus maar gekocht en meteen boven in de mast bevestigd en gekalibreerd. Nu zien we weer waar de wind exact vandaan komt.

Ook maar even naar het AIS systeem kijken, dacht Ad, moet ook eens een update hebben.

Het AIS systeem zorgt er voor dat je andere boten ziet en dat jij gezien wordt op hun scherm,

een soort Tom Tom.

Je kunt ook via het scherm op een ander bootje drukken en dan zie je wie dat is en andere gegevens van die boot.

Wel zo veilig .

Dus het systeem losgekoppeld en aan de computer aangesloten en daarna een update uitvoeren.

Maar zo simpel was het niet.

Het bleek later dat als je dat doet en de computer gaat in de slaapstand, zodat de update wordt onderbroken door wat voor reden dan ook, de unit beschadigd wordt en om dat te repareren moet deze terug gestuurd worden naar Engeland .

Andere oplossing was om hier een nieuwe unit te kopen, dat hebben we maar gedaan kostte wel weer 800 euro .

Maar voor de veiligheid vonden we dit wel belangrijk.

Was wel even een tegenvaller.

Langzaamaan komen steeds meer boten Mindelo binnen varen. De meeste met het plan om richting de Cariben te varen en een klein aantal net als wij richting Brazilië.

We komen gezellig bij elkaar aan boord of zoeken elkaar op in de plaatselijke bar.