Het is vrijdag 5 oktober 2018 en we liggen inmiddels in de Algarve Portugal.

Een paar dagen in de haven van Portim҇҇ao gelegen om water te tanken en de boot te wassen.

We proberen als we binnen gaan liggen het altijd voor het weekend te plannen,  Ook deze keer zijn we naar een bekende strandtent geweest waar je ook weer de meest interessante mensen ontmoet.

Verder hebben we gefietst om wat meer van deze omgeving te zien.

Maar liggen nu weer voor anker in een baai.

Vandaag bezoek gehad van een Portugese duiker. Ad had hem leren kennen bij de haven waar hij de onderkant van een boot aan het schoonmaken was. Zijn naam is Antonio, een man van 63 jaar. Volop gereisd in zijn leven en overal gewerkt. Onder het genot van een drankje heeft hij ons een aantal mooie plaatsen aangewezen op de Kaapverdische Eilanden, Brazilië en Gambia. Geweldig dat deze man dan gewoon spontaan even langs komt.

Na 12 dagen in Portem҇ao te hebben gelegen zijn we verder gevaren naar Culatra, een ankerplaats met een vissersdorp en mooie stranden.

Hier woont een Duitse man hij laat zich weinig zien.

We zien hier ook de Nederlandse boten, Alcatraz en Vivente, weer liggen. Die zijn we al eerder tegen gekomen.

Morgen samen maar weer wat drinken op een terras. Het weer is hier verder prima, 24 graden met af en toe wat bewolking.

De boot Vivente is hun bijboot kwijt. Waarschijnlijk ’s-nachts bij harde wind hun lijntje gebroken en is de boot weggedreven. We hebben met zijn allen in de buurt nog navraag gedaan en rondgekeken maar niet terug gevonden. Dat is echt balen want dat is toch je vervoermiddel als je voor anker ligt.

Sinds onze reis in 2005 hijsen wij onze bijboot met motor ‘s- nachts altijd op aan de zijkant

van de boot. Dat is ons destijds in Curaҫao al aangeraden en dat doen wij nu nog steeds. Dan kan hij nooit wegdrijven en ook niet gemakkelijk gestolen worden. 

Eigenlijk moeten wij de motor en de bijboot nog schilderen zodat hij oud lijkt en herkenbaar is. Dat zijn de mindere dingen die we helaas niet kunnen voorkomen maar die wel een hoop ergernis besparen.

De weersverwachtingen zijn vanavond niet erg rooskleurig.  De orkaan Leslie komt vanuit de Atlantische Oceaan onze kant op. Zowel Windytv als Zygrip geven verschillend aan waar deze harde wind aan land komt. De één zegt dat het over Lissabon gaat razen en bij de ander komt hij onze kant op. Rond 20.00 uur vanavond zullen we er al zeker wat van gaan merken.

Deze orkaan zou ook Madeira treffen maar dat is inmiddels weer achterhaald. De vraag voor ons is nu natuurlijk hoe hard hij hier over onze ankerplaats gaat razen!

Je merkt dat iedereen er hier mee bezig is. Spullen van dek worden opgeruimd, bijboten worden op de boot vastgelegd, motoren opgeruimd en er wordt meer ankerketting uitgelegd.

Ad is vanmorgen al onder water gaan kijken waar en hoe ons anker precies ligt. Het ligt in ieder geval helemaal in de modder ingegraven. Hij zag alleen nog eens stukje van de beugel bovenop. Dus die ligt in ieder geval stevig. Verder hebben we nog wat extra ankerketting uitgelegd. Ook wij zijn hier natuurlijk ook de gehele dag mee bezig. Een zenuwachtig gevoel besluipt je omdat je op dit soort weersomstandigheden geen vat hebt. Je kunt alleen maar hopen dat alles goed gaat.

Het is in ieder geval fijn om te weten dat jullie met ons mee leven. We hebben al verschillende berichtjes ontvangen van mensen die deze weersverwachtingen ook hebben gezien en zich zorgen maken.  Dus nu maar afwachten wat het gaat worden !!!

Gelukkig is vannacht de orkaan Leslie voor ons hier meegevallen. Er stond wel een flinke wind maar goed om te doen, 45 knopen wind.

Twee boten zijn hier op drift gegaan maar dat is ook allemaal goed afgelopen.

We zijn wel gewoon naar bed gegaan en af en toe eens buiten gaan kijken of alles goed ging.

De wind nam in de nacht wat meer af. Net boven Lissabon heeft de meeste wind gehad. Veel mensen zonder stroom, waterschade enz.

Het is nu zondagmorgen en het waait nog wel stevig maar de zon schijnt volop.

Vanmorgen een aantal mensen bericht dat alles goed is gegaan.

Onze dank aan iedereen die met ons mee heeft gedacht en geleefd!!

De Alcatraz

We vermaken ons prima aan boord maar het is af en toe wel even fijn om aan wal te stappen.

Culatra is maar een klein vissersdorpje met twee kleine winkeltjes.

Als je brood wilt hebben zul je dat een dag van tevoren moeten bestellen. Verder zijn er een paar kleine bars waar je wat kunt eten en drinken. Je kunt hier geen culinaire gerechten bestellen maar ze doen hier echt hun uiterste best om iets lekkers op tafel te zetten, hoe laat het dan ook is.

De mensen zijn ook echt super vriendelijk. Ze leven hier van de visserij of ze werken in de stad en dan moeten ze eerst met de ferry over.

Wil je naar een grote supermarkt dan kun je met de ferry naar de plaats Ilhao. Deze ferry

gaat driemaal per dag en kost per enkele reis € 1,85.

We gaan hier elke dag wel even naar het strand. De wandeling er naar toe is al mooi en de stranden hier zijn prachtig.

Patrick en Judith van de Vivente zijn vertrokken naar de Canarische eilanden een tocht van ongeveer 5 dagen.

We zijn samen met Tom en Karine weer vertrokken en gaan de Guadiana Rivier op.

Een tochtje van 30 mijl. Zij varen hier al enkele jaren rond en kennen de mooie plekjes.

Wij waren anders deze rivier niet zomaar op gegaan.  

De ene kant van de rivier is Portugal en de andere kant is Spanje. Jaren geleden zijn ze hier gestart met het bouwen van een Golfressort met bungalows en appartementen. Maar om één of andere reden is de bouw gestopt en ligt het hele park er al jaren onafgewerkt bij. Sommige huizen zijn al bijna afgewerkt, keukens en vloeren erin. Echt zonde !!

We liggen hier aan een steiger zodat we lekker wat kunnen wandelen.

’s-Nachts worden we wakker omdat we iets op ons dek horen lopen. Tot onze schrik zien we dat het een rat is. Deze rat is via een lijn aan boord gekomen. We zien hem nog net onder onze bijboot verdwijnen. Wij een bezem gepakt en de bijboot opgetild. Hij schoot onder de boot vandaan en verdween weer snel via de lijn naar de kant.

Ratten willen we natuurlijk niet aan boord, die bijten echt alles kapot.

We hebben daarom ook maar meteen de lijnen los gegooid en zijn voor anker gaan liggen. Dan slaap je toch een stuk rustiger!!

De volgende morgen zagen we dat er stukjes hard plastic aan boord lagen. We hebben de gehele boot wederom nagelopen maar niets meer gevonden.

Konden ook geen schade vinden.

De volgende dag weer verder de rivier op gevaren en voor anker gaan liggen bij een plaatsje met huisjes waarvan er maar een paar bewoond zijn. Hier komt eenmaal per week een bakker en een groenteboer langs. Er is ook een klein restaurant gevestigd. Aan een kapotte steiger ligt zo af en toe een toeristenboot die de rivier op komt en daar aanlegt om wat te eten of te drinken. Ook wij hebben daar wat gedronken en hebben van de gastvrije eigenaar ook nog vers gesneden ham en een kleine cursus Portugees gekregen.

Bovendien kun je hier echt prachtig wandelen. Je komt hier nog kuddes tegen van schapen en geiten met een herder en honden die alles bij elkaar houden.

Lammetje net geboren

Olijven plukken

 Na een paar dagen zijn we ook hier weer verder gevaren richting het dorp Alcoutim. Dit is de plaats waar onze vrienden van de Alcatraz vaker komen.

Een ankerplaats met een paar steigers. Hier liggen boten van verschillende nationaliteiten die hier destijds ook zijn aangekomen maar ook nooit meer zijn vertrokken.

Sommigen liggen hier al vele jaren.

Elke donderdagavond komen deze mensen hier samen in een bar om gezamenlijk met elkaar een borrel te drinken en nieuwe mensen te ontmoeten. En dronken kun je hier zeker worden want een fles bier of een glas wijn kost hier 1 euro.

Er zijn hier twee kleine supermarkten en op zaterdagmorgen is in dit dorp een kleine groentemarkt geopend en een vrachtwagentje waar je vlees kunt kopen.

Je moet hiervoor wel erg veel geduld hebben, erg snel gaat het hier niet en overal sta je in een rij. Wij hebben bij de slager langer dan een uur in de rij gestaan om wat vlees te kopen.

Er waren slechts vier mensen voor ons. Ze hebben hier echt alle tijd van de wereld en kletsen heel wat af.

Wij moeten hier echt aan wennen maar we klagen beslist niet.

Want ook wij hebben natuurlijk alle tijd van de wereld en langzaamaan merken we, dat ook wij dit gaan beseffen.

Voor ons is het nog veel te vroeg om hier lang te blijven. Wij willen nog zoveel mooie plaatsen zien en nieuwe mensen ontmoeten.

Maar hoelang we hier zullen blijven is wel een vraagteken.

We zullen zien!

Windpilot

Technisch stukje:

 De windpilot is een stuurautomaat die achter de boot hangt en die volledig zonder stroom zijn werk kan doen. Dit is dan ook één van de voornaamste redenen dat men deze aanschaft.

Wij hebben deze tweedehands aangeschaft. Hij vertelde erbij dat hij deze windpilot niet veel gebruikt had op zijn wereldreis.

Maar ik hoorde toch veel goede berichten over deze stuurautomaat.  Zodoende dat ik deze toch maar op de boot gebouwd heb.

We hadden in Nederland al op het Hollands Diep met deze windpilot gevaren en ik moet zeggen dat hij daar goed werkte.

Maar tijdens een vakantie naar Frankrijk bij harde wind van achteren liet hij ons toch in de steek. De stuurautomaat kon de boot niet op koers houden. De correctie die hij gaf was niet voldoende.

Het onderste roertje staat recht afgesteld evenwijdig met de lengterichting van de boot.

Het windblad dat boven op de stuurautomaat staat is zo afgesteld dat deze rechtop in de wind staat. Zodra de boot in een andere hoek gaat varen ten opzichte van de wind komt de wind op een andere hoek op het windblad te staan en drukt deze omver waardoor het onderste blad draait en door de voortgang van de boot komt het blad dan naar één kant te staan. Dit zorgt ervoor dat de lijnen die daaraan zijn verbonden worden bediend.

Via lijnen die naar het stuur lopen zodat het hoofdroer van de boot gaat sturen.

Als hij terug gestuurd heeft komt het windblad weer in de neutrale stand te staan en is de boot weer in de goede koers. Maar bij mij werkte dat niet, wij kregen dat niet goed afgesteld.

Alles geprobeerd, andere lijnen, positie van het windblad.

Maar ik kon het niet hebben dat we het niet voor elkaar konden krijgen. Tot we een andere zeiler tegenkwamen uit Nederland die ook dezelfde stuurautomaat had. En zo konden we het een en ander vergelijken. Het bleek dat als hij stuurde met zijn roer via het stuurwiel van aanslag tot aanslag anderhalf keer zijn stuur moest omdraaien. Bij onze boot is dat twee keer.

Dus als de stuurautomaat stuurt moet deze een grotere slag maken voordat onze boot ging sturen. De andere boot had ook dynema-lijnen ertussen zonder rek. Dus nu konden we weer aan de slag. Maar we wilden nog verder gaan om het te verbeteren. Dus hebben we de windpilot nog meer richting het voorschip geplaatst , dus een 12 cm opgeschoven. Daardoor moesten er twee gaten geboord worden en de twee andere gaten dicht worden gemaakt met epoxy en teakpropjes in de oude gaten. Ik had nog een stuk teak, daar met een gatenboor twee proppen uitgeboord en Anja met schuurpapier precies op maat geschuurd voor de twee gaten. Het voordeel van de windpilot op een andere plaats te zetten was dat de lijnen onder een andere hoek trekken waardoor de uitslag groter zou zijn.

De lijnen hebben we ook vervangen door dynema-lijnen. Maar er was nog een groter probleem.

Het onderste roerblad stond onder een verkeerde hoek eronder. Dat kun je normaal verstellen door een paar moertjes te verplaatsen maar als je dat te veel doet klopt de afstelling niet meer. Wat we gedaan hebben is de grote as die naar het roerblad loopt 90 graden te draaien, en toen alles op een nulstand te zetten en de gaten opnieuw in de as geboord zodat alles precies recht staat. Wat we ook veranderd hebben is de verhouding van het sturen met het hoofdroer door een ander tandwiel achter het stuur te plaatsen waardoor we nu in anderhalve slag het roer van links naar rechts hebben.

Maar ja regel dit hier allemaal maar eens. Dat gaat niet van de ene op de andere dag. Daar ben je toch weer een paar dagen mee in de weer.

Een paar dagen later gingen we verder varen naar Culhatra. De weg daar naartoe hebben we de windpilot getest en deze werkte wel maar was nog niet te vertrouwen. We durfden niet naar binnen te lopen en de windpilot alleen het werk te laten doen. Bij Culhatra hebben we weer het oog van de windpilot naar beneden gezet waardoor een snellere reactie ontstaat voor het sturen.

Tijdens de daarop volgende zeiltest hebben we ook de kraallijn (de lijn die op de achterzijde van de giek zit) aangehaald. Zodat het achterlijk (achterzijde van het grootzeil) open gaat staan. Voor het voorzeil, het oog meer naar achteren gezet zodat het voorzeil bovenin ook meer open staat. Dus door meer de zeilen te stellen de boot minder loefgierig gemaakt zodat hij beter rechtuit stuurt.  (Een zeilboot is loefgierig wanneer zij de neiging heeft om met de kop in de wind te draaien; om de boot op koers te houden moet men met het stuurwiel teveel corrigeren).

Dat alles heeft er nu voor gezorgd dat de windpilot stuurt als een trein en kunnen we naar binnen lopen zonder naar hem om te kijken.

Ja, bij ons is het een “hem”. Bij andere boten is het soms een “zij”.  Maar wij moeten nog een naam verzinnen voor “hem”.

Het is 30 augustus 2018 en we zijn drie maanden onderweg. We merken dat het vakantiegevoel langzaam weg ebt en dat dit ons normale leven wordt.

Vanmorgen rond 10.30 uur zijn we vertrokken vanuit Noord-Spanje, Praia de Barra, richting Portugal.

Noord-Spanje is echt prachtig. In 2005 zijn we hier met onze boot te snel doorheen gevaren maar hebben nu wel het gevoel dat we deze streek goed bekeken hebben en dat het weer tijd is om verder te varen.

Het plan is om naar Viana do Castelo, Portugal, te gaan. Het is ongeveer 36 mijl varen maar er staat weinig wind dus het zal wel langer gaan duren.  Rond 17.00 uur zijn we aangekomen

en liggen in de zon op de rivier tegenover het stadje Viana do Castelo voor anker.

De volgende ochtend hebben we het stadje Viana bezocht. Vanaf onze ankerplaats zie je

een kapel op een heuvel staan dat ’s avonds prachtig verlicht is.

We moeten voor deze kapel te zien wel een flink aantal trappen op lopen maar dat is weer goed voor onze conditie en ook echt de moeite waard.

Deze kapel is genaamd: Santuário de Santa Luzia.  Dit heiligdom op de heuvel van Santa Luzia dateert van 1904. De kapitein van de Cavalerie, Luis de Andrade e Sousa, werd getroffen door een ernstige oogziekte. Hij vestigde zich in de voormalige kapel en bad voor genezing. Hij herstelde en stelt in 1884 de Broederschap van Santa Luzia in.

Voor de tempel is een kleine Middeleeuwse kapel gewijd aan Santa Luzia, patroonheilige van het zicht.

 Grappig is ook nog dat we in 2005 tijdens onze zeiltocht dit kerkje ook bezocht hebben met Kieron en Ian. Zij hadden toen totaal geen zin om met ons al deze trappen op te lopen. Maar vonden toen alles wat met militairen te maken had helemaal geweldig. Dus hadden wij verzonnen dat dit voor hun een militaire missie was en hebben toen in hun legerkleding met veldfles deze trappen beklommen.

Na terugkomst zijn rondom onze boot zeilkampioenschappen bezig voor kinderen in een

optimist. Altijd weer leuk om te zien en we liggen op de eerste rang.

͠Tijdens deze zeilkampioenschappen kwam na een tijdje de Guardia Civiel met hun boot langszij. Ze verzochten ons om de haven in te gaan omdat het verboden was om op deze plaats te ankeren. De havenmeester zou hun gebeld hebben. Deze plaats is wel als ankerplaats aangegeven. Je kunt hier verder nergens liggen dus heb je weinig keus dan gewoon je anker op te halen en de haven in te gaan. Als we kunnen, liggen we graag rustig in de natuur ipv in drukke en dure havens. We hebben hier een nacht in de haven gelegen en zijn toen weer verder gevaren richting Leix͠oes.

Leix҇oes is een plaats met een industriehaven waar grote zeeschepen komen en een kleine haven voor de pleziervaart. Wij gaan hier in een baai voor anker liggen.

Het nadeel hier is dat als er veel zeeschepen binnenkomen je last kan hebben van veel swell zodat je boot flink op en neer waggelt. Maar we zijn hier in het weekend dus maar hopen dat dit meevalt.

De eerste nacht lekker rustig kunnen slapen en we gaan vandaag met de metro naar de stad Porto. Het is toch wat te ver om te lopen en met de metro is het 45 minuten.

Porto is een geweldig mooie stad en uiteraard de stad van de Portwijnen. In 2005 lagen we hier met onze boot op de rivier aan een hoge kademuur en moesten toen via een ijzeren trapje naar boven klimmen om aan de kant te komen.

De roeiboten die destijds gebruikt werden om de vaten met port te vervoeren lagen midden op deze rivier. We zijn deze plaats dus ook weer opnieuw gaan opzoeken.

De kademuur is er nog steeds maar verder lagen er totaal geen boten meer maar wel volop eetgelegenheden en heel veel toeristen.

De roeiboten voor de vaten port zijn aan de kant gelegd. De musea van de portwijnen zijn nog steeds te bezoeken.

Wij hadden in 2005 al een paar van deze musea bezocht samen met onze jongens dus hebben we deze nu maar overgeslagen.

De komende dagen staat er weinig wind en uit de verkeerde richting om verder te varen.

We gaan de komende dagen maar wat fietsen hier in de buurt en langs de kustlijn de stranden

bekijken.

Het is vandaag donderdag 6 september 2018 en we gaan een stukje verder varen naar de volgende plaats genaamd Rio de Aveiro. Een tocht van 33 miles. 

We vertrekken rond 12.00 uur omdat het weerbericht aangeeft dat er dan wat wind staat om te kunnen zeilen.

Maar eerst nog even wat boodschappen doen. We zagen hier al een bord hangen van de Lidl.

We hoeven niet perse Nederlandse produkten maar de Nederlandse Old Amsterdam die missen we toch wel. Dus een stukje lopen (4 km ) naar de Lidl hebben we hier graag voor over. Bij de Lidl aangekomen stond het bord er nog wel maar de winkel was totaal gesloopt zowel van binnen als van buiten. Dus daar stonden we dan!!  Toch maar teruglopen naar een andere supermarkt.

Terug op de boot kwam een flinke mist opzetten. Andere boten zagen we al niet meer liggen en op zee was er al helemaal geen zicht meer. Toch nog maar even wachten.

Rond 13.30 uur begon de mist te verdwijnen en zijn we gaan varen.

Om 20.30 uur kwamen we aan in Aveiro.  Op onbekende plaatsen komen we liever niet in het

donker aan maar soms kan het niet anders.  Dus anker uitgelegd en morgenvroeg maar kijken of we goed liggen.

Vannacht goed geslapen, vanmorgen wel een paar keer wakker geworden van de visboten die hard voorbij kwamen varen. Aan de andere kant van deze baai kun je rustig liggen maar moet je via een ondiepte naar de andere kant van deze baai.

Op onze Ipad hebben we een gratis programma dat heet Navily, hierop kun je alle

ankerplaatsen op heel de wereld zien, echt een aanrader. Deze ankerplaats hebben we dan ook gevonden via dit programma. We liggen hier wat meer in de natuur en rustiger.

Vanaf zondag wordt de wind weer wat beter om weer verder te varen. We zijn dan van plan om door te varen richting Cascais. Een plaats bij Lissabon.

Even wat mijlen maken omdat er tot aan Lissabon weinig goede ankerplaatsen te vinden zijn en de dorpen zijn ook niet geweldig om te liggen. Bovendien begint het hier ook wat kouder te worden.

De wind is goed maar we kunnen pas rond 16.00 uur vertrekken vanwege een sterke stroming die hier op het kanaaltje richting zee staat. De visbootjes die van zee hier naar binnen komen varen hoeven geen motor te gebruiken. Alleen op de stroming komen ze met flinke snelheid binnen en we moeten rekening houden met hoog en laag water omdat hier ondieptes zijn.

We zijn uiteindelijk om 17.00 uur vertrokken richting zee. Ik zit dit stukje nu te schrijven tijdens mijn wacht. Het is 02.15 uur. We varen nu op het grootzeil en op het voorzeil met de boom, genaamd Zeeuws meisje. De wind varieert tussen de 4 en 10 knopen, recht van achteren.

Het is pikdonker en op mijn navigatiescherm zie ik nog twee boten varen op een veilige afstand. We hopen morgen rond het middaguur in Cascais te zijn.

Om 04.00 uur maak ik Ad wakker en mag ik weer twee uurtjes slapen.

Op 10 september 2018 rond 17.00 uur zijn we in Cascais aangekomen. Toch weer langer over gedaan dan gepland. We liggen hier nu op een inlandse grote ankerplaats. Dus lekker rustig.

We varen geregeld wat rond en gaan dan even kennis maken bij de boten die daar voor anker liggen.

Zo varen we ook bij een Nederlandse boot langszij,  genaamd Vivente, Een stel dat in 2010 ook een rondje Altlantic heeft gedaan en het is dan ook alijd weer leuk om verhalen en gegevens uit te wisselen.

We nodigen Patrick en Judith uit voor een borrel en spreken af dat ze de volgende dag langs komen.

Een hele gezellige middag en later op de dag kwam weer een ander stel langs die de volgende dag wat kwamen eten en drinken. Dit waren Henny en Martin van de zeilboot

genaamd, Snow.

Deze mensen willen ook de wereld rond en hebben ook geen tijdslimiet.

Als je een paar dagen wat langer ergens verblijft ontstaat er een heel sociaal leven rond de vertrekkers, wat wij heel erg gezellig vinden.

Zo komt er een jongen uit België, genaamd Mattias naar onze boot varen. Hij is 24 jaar en heeft net zijn studie afgerond,  maar heeft besloten om toch maar eerst de wereld rond te varen

met zijn zeilboot voor dat hij gaat werken. Hij doet dit met opstappers die dan betaald mee varen maar ook werk verrichten aan boord.

Deze jongen vroeg ons of dat wij een boormachine hadden die hij even zou kunnen lenen .

Dat is natuurlijk geen probleem en Ad bood aan om hem even te helpen.

Deze jongen wil ook naar Gambia varen, en daar zitten wij ook aan te denken maar weten dat nog niet zeker.

Een van de opstappers is een vrouw van ongeveer 24 jaar en heeft 12 jaar in Afrika gewoond met haar ouders die werkten bij Artsen Zonder Grenzen.

Het reizen is haar aangeleerd. Zo kom je heel wat mensen tegen met ieder hun eigen verhalen en dat maakt het ook zo leuk .

Er liggen hier volop zeilboten met allerlei verschillende nationaliteiten.

We hadden al kennis gemaakt met een gepensioneerd Belgisch stel,

Zij wonen hier in de buurt op hun boot en varen het grootste gedeelte van het jaar hier wat rond. Rond de kerst gaan ze weer een paar weken naar België.

Cascais is een stad met mooie historische gebouwen.  Prachtige huizen voor de wat rijkere mensen.

Mij is verteld dat Madonna hier ook is gaan wonen omdat haar zoon bij Portugal voetbalt.

’s Morgens gaan we een bakje koffie drinken en wandelen in de stad. In de ochtend zijn hier vaak markten met allerlei snuisterijen, boeken en sieraden.

En tweemaal per week een grote vis- en groentemarkt.

In de middag wordt het vaak te warm om iets te ondernemen (26 gr).

Het is nu donderdag 13 september 2018. Ik heb vannacht slecht geslapen. Rond 02.00 uur

werd ik wakker omdat ik veel lawaai en geroep buiten hoorde.

Ik ging buiten kijken en zag volop licht bij onze Belgische vrienden waar we de dag ervoor nog een borrel hebben gedronken.

Een vissersboot lag bij hun boot en er werd veel over en weer geroepen en geschreeuwd. Na een tijdje ging de vissersboot weg en een bijboot met twee jongens ging terug naar hun eigen boot.

De volgende dag hoorden we dat bij het Belgisch echtpaar twee Franse mannen aan boord probeerden te komen, midden in de nacht, om te stelen. De eigenaar was wakker geworden en probeerden deze mannen van boord te krijgen. Maar dat wilde niet lukken. De vissersboot die terug kwam van zee hoorde het geschreeuw en ging kijken. De jongens waren onder invloed van alcohol. De vissersboot heeft de jongens naar hun eigen boot gebracht en hun bijboot meegenomen. De volgende dag moesten ze zich melden bij de politie en per direct vertrekken.

Ook onder zeilers zijn er mensen bij die niet van elkaars spullen af kunnen blijven.

Het is nu dinsdag 18 september 2018 de verjaardag van onze jongens.

We zijn vanmorgen al om 07.30 uur richting de haven gevaren om water en diesel te tanken. Het havenkantoor gaat om 08.30 open maar dan zijn we in ieder geval als eerste.

Maar ook de Portugezen hebben alle tijd van de wereld en het benzinestation ging pas om

09.00 uur open. We hebben hier niet in de haven gelegen maar op een grote ankerplaats dus

moeten we hier voor water betalen (450 liter = €11,25). Dat is niet overal zo maar dit is een dure haven. Alle tanks zitten vol en we kunnen vertrekken. 

We voeren nog even langs een aantal mensen die we hier hadden leren kennen om nog even goedendag te zeggen.

We kwamen langs een boot met een Deens echtpaar en hun drie blonde jongens. Deze mensen hadden we al in een andere haven ontmoet nl. in Viana do Castelo.

Zij maken een zeilreis van 1 jaar. Ze riepen ons omdat ze hun ankerketting niet omhoog kregen omdat deze vast zat. Er zat al een man in het water met duikpak en snorkel om te kijken. Maar hij durfde het niet aan omdat het zicht slecht was. De tamtam dat Ad duiker is gaat op dit soort plaatsen erg snel dus vroegen ze of hij even wilde kijken. Wij de boot weer voor anker gelegd en Ad zijn duikuitrusting aan en gaan kijken.

De ankerketting zat vast achter een rots op de bodem. Dus door met de boot naar voren te varen ging het anker weer los. Dat zie je natuurlijk niet boven water.

Deze mensen waren ook weer geholpen. Bovendien was het vandaag hun trouwdag en gingen ze met de kinderen een dagje naar Lissabon.  Een van de blonde jongens kwam met zijn rubberbootje roeiend naar onze boot met een mooie tekening en een fles rosé. Dat is dan altijd weer erg leuk.

Dus ondanks dat we deze ochtend vroeg op waren en op tijd wilden vertrekken was het inmiddels tegen het middaguur dat we werkelijk vertrokken.

Het is altijd weer lekker om weer onderweg te zijn. Lekker rustig zeiltochtje met een temperatuur van 28 graden. We varen hier over de Taag , een rivier die langs Lissabon loopt.

We komen onder de brug door genaamd,  De pont 25 de abril, die voor zowel auto –  als treinverkeer is.

Na de brug staat een groot monument zoals in Rio de Janeiro.

Genaamd Christus koning (Santuario National de Cristo Rei)

Na een aantal mijlen varen we een soort kanaaltje in met boeien die we volgen tot aan het stadje Seixal. We gaan hier liggen op een groot binnenwater maar met een smal kanaal, de rest valt allemaal droog.

Onze vrienden Luc en An hadden deze plek al aangeraden en uitgelegd waar we konden gaan liggen.

Daar aangekomen waren zij al met hun boot gearriveerd.

Het is een kleine rivier met een echt Portugees stadje.

`s Avonds toch maar weer even geprobeerd een visje te vangen dus Anja gooit de hengel uit met aan de haak de overblijfselen van de inktvis die we in de winkel hadden gekocht.

En al vrij snel roept ze "ik heb beet".

Na wat kunst en vliegwerk lag de vis aan boord en het blijkt een zeeduivel te zijn die allerlei geluiden maakte omdat hij niet blij was.

Enge blaasgeluiden en blies zich helemaal op.

Toen voorzichtig de haak uit zijn bek gehaald en hem maar weer de vrijheid gegeven.

Luc vertelt dat hier veel communisten wonen.

Daar kwamen we in Lissabon ook al afbeeldingen van tegen. 

Vandaag vrijdag 20 september 2018 gaan we de stad Lissabon bekijken. Eens kijken of we nog iets herkennen van ons bezoek met de boot in 2005.

We gaan met de ferry vanuit Seixal richting Lissabon. Retour kost € 5,38 per persoon dus dat is goed te doen.

We gaan nog even in de haven kijken waar we eerder hebben gelegen maar daar is niet veel veranderd. De haven ligt wel vol en er is meer industrie bij gekomen.

In de stad is het ontzettend druk met toeristen.

Ook wij gaan weer lopend alle gebouwen en standbeelden af. Rond 16.45 uur gaan we weer met de ferry naar Seixal.

Diezelfde avond hebben we afgesproken om met Luc en An, wat te gaan eten in een typisch Portugees restaurant. Zij komen hier meer en spreken ook nog wat Portugees. Er komen twee koperen pannen op tafel met verschillende soorten vis en garnalen klaargemaakt in een heerlijke vissaus. Met wat brood en een glaasje wijn erbij is het een gezellige avond.

De volgende morgen nemen we weer afscheid van deze mensen.

Wij vertrekken 24 september rond 13.00 uur nadat we eerst hier in de haven nog wat water getankt hebben, richting Sesimbra waar we vanwege de afstand één nachtje blijven liggen en gaan dan de volgende dag door naar Setubal.

De overnachting in Sesimbra is ontzettend onrustig. Er gaan ’s-avonds vissersboten de zee op maar die komen vroeg in de ochtend ook weer terug. Flinke golven en de boot waggelt op en neer. Deze plaats is echt even een stop om de afstand te overbruggen maar beslist geen aanrader.

We gaan de volgende ochtend richting Setubal en gaan hier liggen voor een strand.

Het weekend is net voorbij dus lekker rustig. Maar afwachten wanneer er weer wind komt om weer verder te varen richting de Algarve.

De volgende dag zien we in de verte de Maritieme Politie onze kant op komen met hun boot.

Ze komen langszij en vragen ons om de bootpapieren en paspoorten. Dit hebben ze op onze reis nog nergens gehad.

Ze nemen de papieren mee en gaan dan een stukje verderop de papieren controleren en kijken of alles klopt. Het duurt even maar alle papieren zijn in orde. Ze vragen ons nog even waar we vandaan komen en wat onze plannen zijn en gaan er dan weer vandoor.

We liggen alweer drie dagen voor het strand met een duinwand van 11 meter hoogte. Een goede beschutting. We liggen hier voor anker en het water is vlak. De enige golven die ontstaan zijn van de langsvarende Ferries. Geen witte wolken, de lucht is helderblauw met een temperatuur van 33 graden. Op het strand is één familie waarvan de vader staat te vissen.

Verder niemand, helemaal alleen zo voelt het voor ons.

Er staat totaal geen wind om te zeilen maar we houden de weersvoorspellingen nauwlettend in de gaten. Tot en met zondag blijft het rustig.

We vermaken ons prima. ’s Morgens een beetje sporten, op het strand wandelen, kokkels zoeken (dit zijn eetbare schelpen die je kookt),  yoghurt maken en Ad is op zijn naaimachine hoesjes aan het maken voor de ramen, bovenop de boot, tegen de felle zon.

Inmiddels zijn we weer verder gevaren richting de Algarve.

Veel leesplezier !!

Groetjes Ad en Anja