Het is nu november 2018 en we liggen voor anker op de Guadiana rivier bij het plaatsje Alcoutim. Het leven is hier rustig en gemakkelijk. We doen onze boodschappen, ontmoeten verschillende mensen, drinken gezamenlijk een borrel. Het leven is goed!!

Tijdens het wandelen aan de Spaanse kant van de rivier ontmoetten we een Zweedse vrouw met haar twee honden. Ook zij is hier destijds met haar man op een boot aangekomen na vier jaren gevaren te hebben. Zij hebben hier hun boot verkocht en een stuk land gekocht waar zij nu inmiddels 9 jaar wonen. We worden uitgenodigd om te komen kijken.

Er staat een klein huisje met rondom veel eikenbomen om de kachel warm te houden,  olijfbomen en een klein zwembad en een werkplaats. Een mooie plek om te wonen.

Het komt hier regelmatig voor dat toeristen hier een stuk grond kopen waar ze een huisje op zetten.  Ze verblijven dan de zomermaanden in hun thuisland en in de winter hier bij de rivier. De temperatuur is hier nu 20 graden. Dus niet slecht.

Zaterdagavond was er in een bar aan de Spaanse kant een Gipsy-avond. Een erg gezellige avond met muziek en veel drukte.

Op deze avond vertelden mensen ons dat Tom Seleck (Magnum) hier ook aanwezig was.

In ieder geval iedereen van rond mijn leeftijd moet deze detectiveserie van de televisie kennen. Magnum met snor en zijn rode Ferrari. Ik keek destijds echt elke week deze serie.

Hij was hier met zijn familie op vakantie bij een vriend die hier woont.

Er stond inderdaad een man aan de bar met een snor. Ik heb een tijdje met hem gesproken en natuurlijk foto’s gemaakt. Hij was hier met zijn vrouw,  één van zijn drie zonen en schoondochter. Hij woont nu op een prachtig landgoed in Vancouver en heeft me ook allerlei foto’s laten zien. Gezellig gekletst en leuke avond maar voor mij beslist niet dè Magnum.  Maar ben benieuwd wat jullie er van vinden. 

Ondanks dat ik beter weet heb ik hem toch opgezocht op internet. Maar de Tom Seleck van nu ziet er toch wat dikker en ouder uit, en heeft alleen maar dochters en woont  in Amerika.

Hij speelde in ieder geval zijn rol erg goed!!

Een paar dagen later zijn we met de Alcatraz de rivier verder op gevaren richting het plaatsje Pomara҃o. Uiteraard is dit stukje varen weer prachtig mooi. 

Op deze rivier staat een flinke stroming dus daar moeten we rekening mee houden voor ons vertrek. Altijd met de stroom mee.  

Pomera҃o is een piepklein dorp waar alleen nog maar een paar mensen wonen. Voornamelijk ouderen. Er komt elke week een groenteboer, bakker en slager. Verder zijn er twee kleine cafeetjes en een plaats voor campers en dat is alles. Rond borreltijd komt  iedereen naar het café, zowel de plaatselijke bevolking als de camper- en botenmensen.

Bij dit dorpje ligt een gedeelte van de transportlijn van de mijnen,

“Mina e Ruinas de Sa҃o Domingos”. De mijnen liggen 19 km verderop in Sa҃o Domingos.

Deze mijnen hebben een belangrijke rol gespeeld in de geschiedenis en werkgelegenheid

van Portugal.

We zijn op tijd opgestaan om te voet een gedeelte van de transportlijn te gaan volgen.

Wij hebben een prachtige tocht gelopen van ongeveer 16 km, door tunnels die door de heuvels lopen. De tunnels zitten vol met vleermuizen en het is een hele belevenis om er door heen te komen.

Je kunt deze transportlijn helemaal volgen tot aan de mijnen in Sa҃o Domingos met daarbij de mijnwerkersdorpen.

Het is inmiddels 25 november 2018 en wij gaan voor een aantal dagen de rivier terug varen richting het plaatsje Ayamonte, dat aan het begin van de rivier ligt. Het zonnetje schijnt volop en het is een tochtje van ongeveer 4 uren.

We hebben wat materialen nodig voor de boot en in Ayamonte bevindt zich een winkel hiervoor. Deze winkel is van een Nederlandse man, genaamd John, hij hier jaren geleden ook met zijn boot aangekomen, een zaak begonnen en niet meer weggegaan.

Voor ons ook wel weer gemakkelijk dat we in het Nederlands uit kunnen leggen wat we nodig hebben.

We hebben een auto gehuurd om Sevilla te gaan bezoeken. Vanuit Ayamonte is het 130 km richting deze stad.

Sevilla is prachtig maar om alles van deze stad goed te bekijken, heb je toch wel 3 dagen nodig.

Wij moesten de gehuurde auto de volgende dag terugbrengen dus voor ons was het bezoek

aan Sevilla te kort. Moeten we zeker nog eens overdoen.

 We liggen nu al een tijdje op de Guadiana rivier tussen Spanje en Portugal. Het is prachtig om hier te liggen met veel gezellige mensen om ons heen.

We vullen onze tijd met klusjes aan de boot en ook hebben we olijven geplukt en ingemaakt.

Deze staan nu op zout water wat een paar maanden duurt.

We zijn wel benieuwd hoe deze zullen smaken.

We vliegen 22 december 2018 met Kerst en Oud en Nieuwjaar een maand terug naar Nederland.

Zijn toe aan vakantie.

Onze zonen weer even zien en Kerst en Oud- en Nieuwjaar vieren. Verder nog wat familie bezoeken en vliegen dan 20 januari 2019 weer terug naar de rivier.

We varen dan weer verder richting Marokko.

Het inzicht dat vrijheid niet verbonden is aan materialisme noch aan minimalisme.

De vrijheid niets te maken heeft met grenzen.

Je vindt vrijheid niet in afgelegen plekken, en niet in de verste hoek, op de hoogste berg of in de diepste wateren.

Vrijheid vind je in jezelf !!!

Veel leesplezier !!

Het is vrijdag 5 oktober 2018 en we liggen inmiddels in de Algarve Portugal.

Een paar dagen in de haven van Portim҇҇ao gelegen om water te tanken en de boot te wassen.

We proberen als we binnen gaan liggen het altijd voor het weekend te plannen,  Ook deze keer zijn we naar een bekende strandtent geweest waar je ook weer de meest interessante mensen ontmoet.

Verder hebben we gefietst om wat meer van deze omgeving te zien.

Maar liggen nu weer voor anker in een baai.

Vandaag bezoek gehad van een Portugese duiker. Ad had hem leren kennen bij de haven waar hij de onderkant van een boot aan het schoonmaken was. Zijn naam is Antonio, een man van 63 jaar. Volop gereisd in zijn leven en overal gewerkt. Onder het genot van een drankje heeft hij ons een aantal mooie plaatsen aangewezen op de Kaapverdische Eilanden, Brazilië en Gambia. Geweldig dat deze man dan gewoon spontaan even langs komt.

Na 12 dagen in Portem҇ao te hebben gelegen zijn we verder gevaren naar Culatra, een ankerplaats met een vissersdorp en mooie stranden.

Hier woont een Duitse man hij laat zich weinig zien.

We zien hier ook de Nederlandse boten, Alcatraz en Vivente, weer liggen. Die zijn we al eerder tegen gekomen.

Morgen samen maar weer wat drinken op een terras. Het weer is hier verder prima, 24 graden met af en toe wat bewolking.

De boot Vivente is hun bijboot kwijt. Waarschijnlijk ’s-nachts bij harde wind hun lijntje gebroken en is de boot weggedreven. We hebben met zijn allen in de buurt nog navraag gedaan en rondgekeken maar niet terug gevonden. Dat is echt balen want dat is toch je vervoermiddel als je voor anker ligt.

Sinds onze reis in 2005 hijsen wij onze bijboot met motor ‘s- nachts altijd op aan de zijkant

van de boot. Dat is ons destijds in Curaҫao al aangeraden en dat doen wij nu nog steeds. Dan kan hij nooit wegdrijven en ook niet gemakkelijk gestolen worden. 

Eigenlijk moeten wij de motor en de bijboot nog schilderen zodat hij oud lijkt en herkenbaar is. Dat zijn de mindere dingen die we helaas niet kunnen voorkomen maar die wel een hoop ergernis besparen.

De weersverwachtingen zijn vanavond niet erg rooskleurig.  De orkaan Leslie komt vanuit de Atlantische Oceaan onze kant op. Zowel Windytv als Zygrip geven verschillend aan waar deze harde wind aan land komt. De één zegt dat het over Lissabon gaat razen en bij de ander komt hij onze kant op. Rond 20.00 uur vanavond zullen we er al zeker wat van gaan merken.

Deze orkaan zou ook Madeira treffen maar dat is inmiddels weer achterhaald. De vraag voor ons is nu natuurlijk hoe hard hij hier over onze ankerplaats gaat razen!

Je merkt dat iedereen er hier mee bezig is. Spullen van dek worden opgeruimd, bijboten worden op de boot vastgelegd, motoren opgeruimd en er wordt meer ankerketting uitgelegd.

Ad is vanmorgen al onder water gaan kijken waar en hoe ons anker precies ligt. Het ligt in ieder geval helemaal in de modder ingegraven. Hij zag alleen nog eens stukje van de beugel bovenop. Dus die ligt in ieder geval stevig. Verder hebben we nog wat extra ankerketting uitgelegd. Ook wij zijn hier natuurlijk ook de gehele dag mee bezig. Een zenuwachtig gevoel besluipt je omdat je op dit soort weersomstandigheden geen vat hebt. Je kunt alleen maar hopen dat alles goed gaat.

Het is in ieder geval fijn om te weten dat jullie met ons mee leven. We hebben al verschillende berichtjes ontvangen van mensen die deze weersverwachtingen ook hebben gezien en zich zorgen maken.  Dus nu maar afwachten wat het gaat worden !!!

Gelukkig is vannacht de orkaan Leslie voor ons hier meegevallen. Er stond wel een flinke wind maar goed om te doen, 45 knopen wind.

Twee boten zijn hier op drift gegaan maar dat is ook allemaal goed afgelopen.

We zijn wel gewoon naar bed gegaan en af en toe eens buiten gaan kijken of alles goed ging.

De wind nam in de nacht wat meer af. Net boven Lissabon heeft de meeste wind gehad. Veel mensen zonder stroom, waterschade enz.

Het is nu zondagmorgen en het waait nog wel stevig maar de zon schijnt volop.

Vanmorgen een aantal mensen bericht dat alles goed is gegaan.

Onze dank aan iedereen die met ons mee heeft gedacht en geleefd!!

De Alcatraz

We vermaken ons prima aan boord maar het is af en toe wel even fijn om aan wal te stappen.

Culatra is maar een klein vissersdorpje met twee kleine winkeltjes.

Als je brood wilt hebben zul je dat een dag van tevoren moeten bestellen. Verder zijn er een paar kleine bars waar je wat kunt eten en drinken. Je kunt hier geen culinaire gerechten bestellen maar ze doen hier echt hun uiterste best om iets lekkers op tafel te zetten, hoe laat het dan ook is.

De mensen zijn ook echt super vriendelijk. Ze leven hier van de visserij of ze werken in de stad en dan moeten ze eerst met de ferry over.

Wil je naar een grote supermarkt dan kun je met de ferry naar de plaats Ilhao. Deze ferry

gaat driemaal per dag en kost per enkele reis € 1,85.

We gaan hier elke dag wel even naar het strand. De wandeling er naar toe is al mooi en de stranden hier zijn prachtig.

Patrick en Judith van de Vivente zijn vertrokken naar de Canarische eilanden een tocht van ongeveer 5 dagen.

We zijn samen met Tom en Karine weer vertrokken en gaan de Guadiana Rivier op.

Een tochtje van 30 mijl. Zij varen hier al enkele jaren rond en kennen de mooie plekjes.

Wij waren anders deze rivier niet zomaar op gegaan.  

De ene kant van de rivier is Portugal en de andere kant is Spanje. Jaren geleden zijn ze hier gestart met het bouwen van een Golfressort met bungalows en appartementen. Maar om één of andere reden is de bouw gestopt en ligt het hele park er al jaren onafgewerkt bij. Sommige huizen zijn al bijna afgewerkt, keukens en vloeren erin. Echt zonde !!

We liggen hier aan een steiger zodat we lekker wat kunnen wandelen.

’s-Nachts worden we wakker omdat we iets op ons dek horen lopen. Tot onze schrik zien we dat het een rat is. Deze rat is via een lijn aan boord gekomen. We zien hem nog net onder onze bijboot verdwijnen. Wij een bezem gepakt en de bijboot opgetild. Hij schoot onder de boot vandaan en verdween weer snel via de lijn naar de kant.

Ratten willen we natuurlijk niet aan boord, die bijten echt alles kapot.

We hebben daarom ook maar meteen de lijnen los gegooid en zijn voor anker gaan liggen. Dan slaap je toch een stuk rustiger!!

De volgende morgen zagen we dat er stukjes hard plastic aan boord lagen. We hebben de gehele boot wederom nagelopen maar niets meer gevonden.

Konden ook geen schade vinden.

De volgende dag weer verder de rivier op gevaren en voor anker gaan liggen bij een plaatsje met huisjes waarvan er maar een paar bewoond zijn. Hier komt eenmaal per week een bakker en een groenteboer langs. Er is ook een klein restaurant gevestigd. Aan een kapotte steiger ligt zo af en toe een toeristenboot die de rivier op komt en daar aanlegt om wat te eten of te drinken. Ook wij hebben daar wat gedronken en hebben van de gastvrije eigenaar ook nog vers gesneden ham en een kleine cursus Portugees gekregen.

Bovendien kun je hier echt prachtig wandelen. Je komt hier nog kuddes tegen van schapen en geiten met een herder en honden die alles bij elkaar houden.

Lammetje net geboren

Olijven plukken

 Na een paar dagen zijn we ook hier weer verder gevaren richting het dorp Alcoutim. Dit is de plaats waar onze vrienden van de Alcatraz vaker komen.

Een ankerplaats met een paar steigers. Hier liggen boten van verschillende nationaliteiten die hier destijds ook zijn aangekomen maar ook nooit meer zijn vertrokken.

Sommigen liggen hier al vele jaren.

Elke donderdagavond komen deze mensen hier samen in een bar om gezamenlijk met elkaar een borrel te drinken en nieuwe mensen te ontmoeten. En dronken kun je hier zeker worden want een fles bier of een glas wijn kost hier 1 euro.

Er zijn hier twee kleine supermarkten en op zaterdagmorgen is in dit dorp een kleine groentemarkt geopend en een vrachtwagentje waar je vlees kunt kopen.

Je moet hiervoor wel erg veel geduld hebben, erg snel gaat het hier niet en overal sta je in een rij. Wij hebben bij de slager langer dan een uur in de rij gestaan om wat vlees te kopen.

Er waren slechts vier mensen voor ons. Ze hebben hier echt alle tijd van de wereld en kletsen heel wat af.

Wij moeten hier echt aan wennen maar we klagen beslist niet.

Want ook wij hebben natuurlijk alle tijd van de wereld en langzaamaan merken we, dat ook wij dit gaan beseffen.

Voor ons is het nog veel te vroeg om hier lang te blijven. Wij willen nog zoveel mooie plaatsen zien en nieuwe mensen ontmoeten.

Maar hoelang we hier zullen blijven is wel een vraagteken.

We zullen zien!

Windpilot

Technisch stukje:

 De windpilot is een stuurautomaat die achter de boot hangt en die volledig zonder stroom zijn werk kan doen. Dit is dan ook één van de voornaamste redenen dat men deze aanschaft.

Wij hebben deze tweedehands aangeschaft. Hij vertelde erbij dat hij deze windpilot niet veel gebruikt had op zijn wereldreis.

Maar ik hoorde toch veel goede berichten over deze stuurautomaat.  Zodoende dat ik deze toch maar op de boot gebouwd heb.

We hadden in Nederland al op het Hollands Diep met deze windpilot gevaren en ik moet zeggen dat hij daar goed werkte.

Maar tijdens een vakantie naar Frankrijk bij harde wind van achteren liet hij ons toch in de steek. De stuurautomaat kon de boot niet op koers houden. De correctie die hij gaf was niet voldoende.

Het onderste roertje staat recht afgesteld evenwijdig met de lengterichting van de boot.

Het windblad dat boven op de stuurautomaat staat is zo afgesteld dat deze rechtop in de wind staat. Zodra de boot in een andere hoek gaat varen ten opzichte van de wind komt de wind op een andere hoek op het windblad te staan en drukt deze omver waardoor het onderste blad draait en door de voortgang van de boot komt het blad dan naar één kant te staan. Dit zorgt ervoor dat de lijnen die daaraan zijn verbonden worden bediend.

Via lijnen die naar het stuur lopen zodat het hoofdroer van de boot gaat sturen.

Als hij terug gestuurd heeft komt het windblad weer in de neutrale stand te staan en is de boot weer in de goede koers. Maar bij mij werkte dat niet, wij kregen dat niet goed afgesteld.

Alles geprobeerd, andere lijnen, positie van het windblad.

Maar ik kon het niet hebben dat we het niet voor elkaar konden krijgen. Tot we een andere zeiler tegenkwamen uit Nederland die ook dezelfde stuurautomaat had. En zo konden we het een en ander vergelijken. Het bleek dat als hij stuurde met zijn roer via het stuurwiel van aanslag tot aanslag anderhalf keer zijn stuur moest omdraaien. Bij onze boot is dat twee keer.

Dus als de stuurautomaat stuurt moet deze een grotere slag maken voordat onze boot ging sturen. De andere boot had ook dynema-lijnen ertussen zonder rek. Dus nu konden we weer aan de slag. Maar we wilden nog verder gaan om het te verbeteren. Dus hebben we de windpilot nog meer richting het voorschip geplaatst , dus een 12 cm opgeschoven. Daardoor moesten er twee gaten geboord worden en de twee andere gaten dicht worden gemaakt met epoxy en teakpropjes in de oude gaten. Ik had nog een stuk teak, daar met een gatenboor twee proppen uitgeboord en Anja met schuurpapier precies op maat geschuurd voor de twee gaten. Het voordeel van de windpilot op een andere plaats te zetten was dat de lijnen onder een andere hoek trekken waardoor de uitslag groter zou zijn.

De lijnen hebben we ook vervangen door dynema-lijnen. Maar er was nog een groter probleem.

Het onderste roerblad stond onder een verkeerde hoek eronder. Dat kun je normaal verstellen door een paar moertjes te verplaatsen maar als je dat te veel doet klopt de afstelling niet meer. Wat we gedaan hebben is de grote as die naar het roerblad loopt 90 graden te draaien, en toen alles op een nulstand te zetten en de gaten opnieuw in de as geboord zodat alles precies recht staat. Wat we ook veranderd hebben is de verhouding van het sturen met het hoofdroer door een ander tandwiel achter het stuur te plaatsen waardoor we nu in anderhalve slag het roer van links naar rechts hebben.

Maar ja regel dit hier allemaal maar eens. Dat gaat niet van de ene op de andere dag. Daar ben je toch weer een paar dagen mee in de weer.

Een paar dagen later gingen we verder varen naar Culhatra. De weg daar naartoe hebben we de windpilot getest en deze werkte wel maar was nog niet te vertrouwen. We durfden niet naar binnen te lopen en de windpilot alleen het werk te laten doen. Bij Culhatra hebben we weer het oog van de windpilot naar beneden gezet waardoor een snellere reactie ontstaat voor het sturen.

Tijdens de daarop volgende zeiltest hebben we ook de kraallijn (de lijn die op de achterzijde van de giek zit) aangehaald. Zodat het achterlijk (achterzijde van het grootzeil) open gaat staan. Voor het voorzeil, het oog meer naar achteren gezet zodat het voorzeil bovenin ook meer open staat. Dus door meer de zeilen te stellen de boot minder loefgierig gemaakt zodat hij beter rechtuit stuurt.  (Een zeilboot is loefgierig wanneer zij de neiging heeft om met de kop in de wind te draaien; om de boot op koers te houden moet men met het stuurwiel teveel corrigeren).

Dat alles heeft er nu voor gezorgd dat de windpilot stuurt als een trein en kunnen we naar binnen lopen zonder naar hem om te kijken.

Ja, bij ons is het een “hem”. Bij andere boten is het soms een “zij”.  Maar wij moeten nog een naam verzinnen voor “hem”.