Het is nu 28 september 2019 en we liggen alweer een flinke tijd in Pasito Blanco op het eiland Gran Canaria.

We hebben hier op een grote ankerplaats voor de haven een mooring opgepakt en liggen lekker luxe bij een klein strand. 

Elke dag volop zon.  We houden ons bezig met klusjes op of aan de boot, genieten van de zon, zwemmen of gaan te voet naar het strand in Playa des Ingles.

We leggen onze bijboot in de haven en gaan dan te voet langs het water naar het strand. Een wandeltocht van ongeveer een uur langs grote rotspartijen en een stukje klimmen over een wat steilere rotspartij.

Even lekker wat aan sport doen en tegen de avond lopen we dan weer terug naar de boot.

Het leuke van ergens langer liggen is dat je dan sneller contact krijgt met verschillende mensen omdat ze jou ook beter leren kennen. We hebben een stel ontmoet dat al 12 jaar op dit eiland woont. Leuke mensen waar we zo af en toe wat mee gaan drinken of gezellig eten. Vlak bij onze boot lag ook een speedbootje met een vrouw en een man te genieten van de zon. Wat over en weer gezegd en gegroet. Een paar dagen later kwam hij langs gevaren en vroeg of wij nog boodschappen nodig hadden. Deze man is werkzaam bij de Guardia Civil

( Dit is half locale politie en half militaire politie). Hij was vrij van zijn werk en wilde ons wel even wegwijs maken op het eiland. Even langs de supermarkt en een internetkaart gekocht terwijl onze chauffeur op ons wachtte. Via deze man hebben we ook voor drie dagen een auto gehuurd om het eiland verder te verkennen. Onze huurauto werd om 10.00 uur op de haven afgeleverd.

Alsmede een toegangskaart om op het haventerrein te komen met de auto en te douchen. De eerste dag zijn we meteen onze lege gasfles gaan vullen. We koken aan boord op propaangas. In Nederland ruil je een gasfles om voor een andere maar hier kun je deze laten vullen.

Daarna zijn we met de auto naar Roque Nublo gereden.

Een karakteristieke rotsformatie en rotslandschap. De serie “Games of Thrones” zou ook hier opgenomen kunnen worden.

De tweede dag zijn we wat stadjes en dorpjes gaan bekijken en ’s avonds het bruisende uitgaansleven van Gran Canaria opgezocht. De derde dag hebben we onze voorraad weer wat aangevuld in de grote supermarkten “Mercadona”en “Superdino”. En de volgende dag werd de auto weer aan de haven opgehaald.

Op 11 juli 2019 zijn we uit Pasito Blanco vertrokken en richting het plaatsje Mogán gevaren. 

We zijn hier een nachtje blijven liggen. De volgende dag komen onze vrienden Will en Ronald aan boord en varen met ons mee naar het eiland Tenerife. Een tocht van ongeveer 8 á 9 uren. Ad is 14  juli jarig en als cadeau hebbenen we kaartjes gekocht voor het Greenworld Festival op Tenerife. Volop Techno muziek (DJ Popof enz). Dit festival vindt plaats op een golfterrein.

De zeiltocht naar Tenerife was met veel zon maar ook golven. Will werd er flink zeeziek van en sliep de rest van de middag. Wel hebben we flink wat dolfijnen om en langs de boot en een zeeschildpad. Tegen de avond varen we de haven binnen.  We wandelen naar een boulevard en eten in een klein restaurantje.

En dan de volgende dag, 14 juli 2019, is het groot feest. We hebben de boot versierd en zingen “Lang zal hij leven”voor Ad zijn verjaardag. Vanaf de boot kijken we op het festivalterrein. Het festival begint rond 15.00 uur dus tegen die tijd lopen we richting het golfterrein “Amarillo Golf”.  Het valt ons op dat er veel politiecontrole is. Er worden telkens een aantal mensen uitgepikt die in een rij moeten gaan staan en gaan dan om de beurt een hokje in en moeten zich uitkleden voor controle op pillen etc.

Allerlei DJ’s komen voorbij en de topper van de avond is DJ Popof. De sfeer en de muziek is geweldig. Ad heeft een geslaagde verjaardag.

De volgende dag gaan onze vrienden met het vliegtuig terug naar het eiland Gran Canaria (als je op de Canarische Eilanden woonachtig bent, vlieg je voor een paar euro de eilanden rond) en wij vertrekken met de boot. Deze dag is volgens het weerbericht de beste dag van de week. De rest van de week staat er harde wind met flinke golven. Wij vertrekken rond 11.00 uur en er staat al een flinke wind op zee. We hebben af en toe flinke windstoten en krijgen grote golven over ons heen. De windmeter geeft af en toe windkracht 9 aan dus flink wat meer dan de voorspelling was. We reven onze zeilen en varen gestaag verder. Tijdens deze tocht zagen we te laat dat er nog een klein raampje open stond dus waren we beiden flink nat van de golven en hadden we

ook nog water binnen in de boot. Het enige positieve van deze zeiltocht was dat we onderweg een vis, Grote makreel, gevangen hadden om ’s avonds lekker op te eten. 

Rond 23.00 uur waren we weer terug in Pasito Blanco en pikten onze mooring weer op.

Maar dat ging natuurlijk niet zomaar. We wisten waar de mooring ongeveer moest liggen en Ad ging met een lampje, dat het bijna niet meer deed, onder water om de mooring te zoeken. We hadden geluk, de mooring bleek recht onder de boot te liggen. In het pikdonker maakten we onze lijnen er weer aan vast en bij het uit het water komen knalt Ad met zijn hoofd tegen de onderzijde van de boot, Boem, Bang Auw, Vloek.

We hebben een bootverzekering met werelddekking bij Kuiper Verzekeringen in Heerenveen. Een paar maanden voordat de verzekering eindigt voor dit jaar willen zij graag tijdig ons vaarplan voor het volgende jaar hebben. Wij dus netjes ruim op tijd onze vaarplannen via de mail doorgegeven. Na ongeveer twee weken stuurden zij een mail terug dat zij tot hun spijt onze boot niet meer kunnen verzekeren. Ze krijgen te veel schademeldingen binnen en gaan stoppen met de bootverzekeringen met werelddekking. Dat viel ons natuurlijk wel even flink tegen. Er zijn al heel weinig verzekeraars die een wereldreis dekken en bovendien is de jaarpremie dan ook flink hoog en zonder verzekering wil je ook niet gaan vertrekken. Bovendien moet je in elke haven waar je komt je verzekeringspapieren laten zien.

We zijn allebei een paar dagen van slag en moeten even laten bezinken wat we nu gaan doen en op zoek naar een andere verzekeringsmaatschappij. Er is eigenlijk nu nog maar één verzekeringsmaatschappij die nog een werelddekking heeft en dat is Pantaenius in Duitsland.  Deze verzekeringsmaatschappij is ons bekend maar is per jaar veel duurder dan onze huidige verzekering. We denken er zelfs aan om onze reis aan te passen. Toch maar naar de Middellandse Zee of richting het Carib. Dan is de verzekering een stuk goedkoper. Maar we zijn het er allebei over eens dat we onze boot niet helemaal uitgerust en aangepast hebben om een hele andere route te gaan varen. We besluiten om te gaan kijken wat bij Pantaenius in Duitsland de mogelijkheden zijn.

Na veel over en weer mailen en onderhandelen hebben we nu per 1 september 2019 onze verzekering lopen bij Pantaenius in Duitsland. We willen tenslotte niet zonder verzekering verder gaan varen.

Vanaf 10 augustus 2019 zijn onze zonen Kieron en Ian bij ons aan boord gekomen om vakantie te vieren.

Het was alweer 7 maanden geleden dat we ze gezien hadden. We hebben natuurlijk dagelijks contact via Whatsapp, mail of telefoon maar dat is toch een heel ander gevoel dan ze werkelijk vast te kunnen pakken.

We hebben met een auto het eiland rond gereden, aan het strand gelegen, op stap geweest in het drukke uitgaansleven van Playa de Ingles en Maspalomas, maar ook lekker op de boot gebleven, gezwommen, vissen gevangen en gekletst onder het genot van een borrel. Zij hebben ons ook even geleerd hoe we hier vanaf de achterkant van de boot sardines kunnen vangen. Een stuk vislijn met wat vochtig brood aan de haak langzaam in het water laten zakken en dan meteen wat gebakken rijst er achteraan gooien. Daar worden deze visjes wild van en happen meteen met zijn allen in het aas. Hopen dat ze aan het haakje blijven hangen en binnen halen. 

Ron en Will, die we inmiddels al wat langer kennen en al enige tijd op dit eiland wonen, nodigen ons samen met onze jongens uit voor een barbecue op hun Finka, een huis waar ze al een aantal jaren wonen.

Een uitnodiging waar we graag op in gaan. Deze avond is wederom erg gezellig met lekker eten en natuurlijk met Nederlandse muziek.  

We liggen hier op een rustige ankerplaats met nog een aantal andere boten. Een week of twee geleden begon het hier zomaar uit het niets ontzettend hard te waaien gepaard gaande met flinke golven.

We zagen bij een Engelse boot naast ons dat het anker ging krabben en de boot steeds verder achteruit ging richting een rotspartij. We zagen wel dat hij buiten achter het roer stond. Wij flitsten met onze lichten en hij flitste terug. Hij had hulp nodig. Maar je moet je eigen boot beschermen en in de gaten houden en je kunt niet met je bijboot naar hem toe varen over deze ruwe zee. We probeerden deze boot met onze marifoon aan te roepen maar die had hij niet aan staan. We zagen in ieder geval dat hij nu aan het vooruit varen was van de rotsen af. De harde wind en de hoge golven gingen maar door. Bij onze boot bleef het anker gelukkig goed vast zitten. Wij hebben een Rocna anker van 37 kilo en hebben daar al heel veel plezier van gehad. We ankeren ontzettend veel en dit anker heeft ons tot nu toe nog nooit in de steek gelaten. We zagen een andere zeilboot op drift gaan maar daar was niemand aan boord. Gelukkig bleef deze boot achter een grote boei hangen. Later op de avond voer een reddingsboot binnen om deze boot veilig aan de kant te leggen. Hiervoor moest wel het anker doorgeslepen worden. Verder had gelukkig niemand geen schade.

De volgende dag lag onze boot vol met geel zand. En de man waarvan de boot richting de rotsen ging was flink geschrokken maar gelukkig ook geen schade.

Deze harde wind wordt Calima genoemd en waait vanuit de Sahara over de Atlantische Oceaan.

Via een van onze vrienden hier op het eiland komen we een ander Nederlands stel tegen dat hier op het eiland op vakantie is. We nodigen ze dan ook uit op onze boot om een drankje te drinken.

Dat werd uiteindelijk een hele gezellige week en we vonden het dan ook jammer dat Herman en Petra weer naar huis moesten.

We besloten hun wel even naar het vliegveld te brengen met de auto.

Halverwege, verder zijn we niet geraakt, omdat de koppakking van de motor eruit lag.

Na een taxi gebeld te hebben en afscheid te hebben genomen, konden Herman en Petra hun weg naar het vliegveld vervolgen.

De auto is opgehaald door de takeldienst en staat nu bij de garage om gemaakt te worden.

Het is nu orkaanseizoen en we moeten wachten tot dit seizoen voorbij is om richting de Kaapverdische Eilanden te kunnen varen.

We gaan hier in deze haven op 1 oktober 2019 met de boot op de kant. We spuiten het onderwaterschip schoon van allerlei aangroei en brengen nieuwe antifouling aan op het onderwaterschip.

Daarna is ons plan om rond 15 november 2019 vanaf deze haven, Pasito Blanco, te gaan oversteken naar de Kaapverdische Eilanden, een tocht van ongeveer 5 á 6 dagen.

Op deze tocht komt onze vriendin Melanie aan boord om ons te vergezellen aan boord. Het is voor haar de eerste langere reis over zee en we zijn dan ook allemaal benieuwd hoe dat zal gaan bevallen.

Daarover meer in ons volgend verhaal.

Wieltjes onder de dinghy voor op het strand te trekken.

Veel Leesplezier !!